25 lat Sentai: Gaoranger vs. Super Sentai

  

Copyright reasons by gaelx na licencji CC BY SA 2.0

              Historia rocznic Super Sentai jest krótka i niezbyt imponująca: były trzy, z czego dwie lepiej świętowane. Dziesiąta rocznica była niczym więcej jak odcinkiem specjalnym w Turborangers. Na piętnastą rocznicę - obchodzoną jeszcze według starych kalkulacji - był kilkuminutowy filmik (o którym się nie rozwodziłem - chodzi o Sentai World). Na dwudziestą... dołączenie do kanonu dzieł Ishinomori'ego i powrót Miyauchi Hiroshi w nowej roli oraz pierwszy team-up film. Formalnie rzec biorąc, tylko tyle. Na naszym blogu do rocznicy zaliczyliśmy jeszcze team-up Carrangers z Ourangers - a właściwie, skoro rocznicowi byli Ci drudzy, to wypadało jak rocznicy wspomnieć o każdym ich występie. Dziś przyjdzie nam opowiedzieć o dwudziestej piątej rocznicy. Czyli formalnie rzec biorąc, trzeciej obchodzonej. Poruszymy więc dziś aż cztery kwestie.

                Wow. Aż cztery... No więc, po kolei. Po pierwsze, rocznicowy film. Potem, jak zwykle, krótki i spoilerowy przegląd serii. Następnie rocznicowa niespodzianka, która poruszy te dwie kwestie - jedną szczegółowo, resztę ogólniej. Oczywiście, jest to wpis SPOILEROWY, więc również i film z lekkimi omówię.

GAORANGER VS SUPER SENTAI

                Większość dotychczasowych filmów o współpracy dwóch zespołów miała dwa problemy: były albo nijakie/nic nie wnoszące albo niekanoniczne (o tym jeszcze sobie powiemy). Z całą pewnością nie można tego powiedzieć o tym filmie. Wprost przeciwnie, jest to najlepszy - jak dotąd - team-upowy film. W filmie pojawia się wyjątkowy Highness Duke - Rakushaasa, który daje Gaoranger niezły wycisk i pozbawia ich - poza Czerwonym i Białą - woli do walki. Kiedy więc Czerwony usilnie walczy by tej woli nie stracić Różowa w tym samym czasie walczy o przywrócenie jej u swoich kolegów, sama nie rozumiejąc, że również ją utraciła.

                Nie trzeba mówić, że poszło im wybitnie? Wybitne fatalnie. Jednym z pryncypiów Sentai jest fakt, że spotykają się innymi zespołami tylko kiedy fabuła tego wymaga albo kiedy "przypadkiem" na siebie wpadną. I tak jest właśnie w tym filmie. Wyjątkowość tego spotkania polega jednak na tym, że nie wpadają na Timerangersów (co byłoby trudne) - czyli poprzedni zespół - ale na aż pięć różnych... a konkretniej po jednym z ich przedstawicieli - pozwolę sobie nie powiedzieć, których - którzy pomagają im odzyskać wolę walki.

                Twórcy wykorzystali jednak ten motyw do świetnej zagrywki. Cztery spotkania z pięcioma wojownikami to idealna okazja by młodszym widzom pokazać wcześniejsze zespoły poprzez urywki scen, a tym samym przypomnieć sobie ideę Sentai, ich siłę, a także kilka wspólnych motywów. Gdybym nie oglądał wcześniej Gokaiger, którzy wyniosą tę ideę na wyżyny, to te fragmenty byłyby dla mnie super-hiper. Nadal są, ale nie aż tak. Była jednak również inna scena... mianowicie, jak się można domyśleć, muszą się pojawić mecha. I scena ich wejścia jest nieziemska oraz  - nie sądziłem, że to kiedykolwiek powiem - lepsze od tej w Gokaiger, kiedy mieliśmy również walkę robotów.

                Cały więc film jest jednym, wielkim ukłonem do poprzednich serii i cudowną, fabularnie również, ucztą. Oczywiście, obiektywnie patrząc, nie jest to wybitna fabuła, ale taka jaką lubimy w Sentai: patetyczna, pełna wzniosłych momentów i ganbaru podniesionego do entej potęgi. Jest takie powiedzenie, że jestem tym, co jesz. A jak się najemy pozytywną energią to i sami pozytywni będziemy. Ten film jest po trochu jak pierwsi Avengers w MCU: zebrali ich do kupy i zlali złego. W wielkim stylu: Hulk smash.  

                A teraz bardziej spoilerowo o pięciu, ostatnich seriach.

DENJI SENTAI MEGARANGER

                Megaranger mieli świetna historię i dobre zagrania. Dr Hinelar i spółka naprawdę dali się im we znaki już od samego początku. Pikanterii dodaje nie tylko ich własny zespół, Jaden Sentai Nejiranger, którzy sporo napsuli, ale również naprawdę niezła, wewnętrzna intryga. Na wspomnienie zasługuje również nauczyciel bohaterów, Ooiwa Gen, leniwy pan o ogromnej wierze i zaufaniu do swoich uczniów. Jest jedną z postaci, która dała w końcówce pokaz przepięknej, japońskiej postawy, którą uwielbiam. MegaSilver również był świetną postacią, który pokazał inną stronę INET.

SEIJUU SENTAI GINGAMAN

                W tym sezonie mamy świetną, poboczną historię BullBlack. Świadomie pominę jej część, bo przecież nie chcę przeciągać struny. Barban stanowią również ciekawą menażerię, którą zeżarły wewnętrzne utarczki, których zwieńczeniem jest wątek Bookratesa. Shellinda miała swoje personalne utarczki z GingaGreen, które również były świetne. Źli w tym sezonie w ogóle mają dobrą podbudowę, ale też i wielką bolączkę: są tak źli, że nawet walczą ze sobą! Są jak drowy z D&D - wbijają sobie nóż w plecy.

KYUKYU SENTAI GOGOFIVE

              Rodzina vs. Rodzina. Świetny sezon,  ze świetnymi złymi, wśród których jest jeden, mega honorowy. Tak honorowy, że w konsekwencji życzy GoGoFive zwycięstwa! Ale to co zasługuje na uwagę jest motyw z fillmu, w którym rozwinięto postać Kyoko jako... cóż... sami zobaczcie.

MIRAI SENTAI TIMERANGER

                Pierwszy i jak dotąd jedyny sezon, kiedy szósty ranger NIE DOŁĄCZYŁ do głównego zespołu aż do końca sezonu, do ostatniego odcinka. Wątek TimeFire staje się przez to świetną sprawą, rozbudowaną o problemy rodzinne TimeReda. Wspominałem we wpisie, że Londaz są szczególnymi złymi, bo po prostu kryminalistami. Takimi z honorem. I ten honor, honor mafiozów, dał nam również ciekawą końcówkę.

                To, co zasługuje jeszcze na wspomnienie: są drugim sezonem, razem z Jetman, na którego ostateczne rozwiązanie fabuły poczekać musimy do Gokaiger. Konkretniej, chodzi o wątek jednej z postaci pobocznych. Po drugie, o czym szerzej niżej, stanowią odpowiedź na największą bolączkę Sentai: kanoniczną niekonsekwencję. Wedle tego sezonu, tylko część wydarzeń jest niezmienna, co oznacza, że przeszłość i przyszłość można zmieniać. Sami w sezonie dokonują tego kilkukrotnie.

HYAKUJUU SENTAI GAORANGER

                Największy mankament sezonu: zmiana wydźwięku postaci TsueTsue i Yabaiby z poważnego zagrożenia na element komiczny. Największy plus, to Highness Duke Rouki, GaoSilver i Tetomu, którzy to poważnie rozbudowują historię. Dwuczęściowa historia z środka sezonu stanowi świetny motyw, choć kiepsko rozegrany i zakończony po prostu... bo dobrzy muszą wygrać, nawet jak przegrali. Deus ex machina. Zabija to klimat kilku scen. Niestety.

RZECZY, KTÓRE NIE LUBIĘ W SENTAI

                I wisienka. Nie chcę już szykować listy "najlepszych sezonów", bo miałbym już z tym problem. Ale również warto powiedzieć, że nawet dla fanów, nie jest to serial bez wad i elementów wkurzających. Należy zaznaczyć, że fabuła w Sentai jest specyficzna. Zadaniem tego serialu nie jest być logicznym, ale opowiedzieć historię o postaciach w kolorowych kostiumach, które wolą chcenia, sprawiedliwością, miłością i okrzykiem bojowym są wstanie pokonać wszystkich. Opowieść o bohaterach, którzy silną wolą są wstanie przepchnąć promień swojej broni czy zwiększyć jego moc. Najważniejszymi elementami fabuły są morał, MacGuffin, flebotinum, sprawiedliwość, in the nick of time i patos. To specyficzny rodzaj fabuły, w którym wszystko podporządkowane jest celowi, aby widza czegoś nauczyć i dlatego sprawiedliwość i dobro wygrają. Dlatego bohaterowie zawsze wstaną.

              Ale nadal, jest kilka rzeczy dziwnych i  niewytłumaczalnych...

              Wśród tych rzeczy, jedna drażni mnie mocno. Świadoma niekonsekwencja między sezonami oraz filmami. Wynika na przede wszystkim z swobody nad tworzeniem kolejnych sezonów,co w konsekwencji przechodzi w lepszą jakość fabularną. Oficjalnie mamy jeden świat - chyba, że zaznaczono inaczej. Jest wśród fanów taka teoria - VS World/ Team-up universe - która ma lepiej tłumaczyć niż wersja oficjalna, jak serie ze sobą współdziałają, tam gdzie się kłócą. Innymi słowy: każdy sezon dzieje się we własnym świecie, dlatego są pewne różnice między sezonami, które się wykluczają (np. pięć różnych wersji wymarcia dinozaurów). Zespoły - chyba, że w sezon sugeruje inaczej - istnieją wspólnie tylko podczas wspólnych występów. Co oznacza, że obecnie minimalna liczba światów to ~80, w których po prostu są odmienne/równoległe zespoły, których historie się różnią, a my znamy tylko jakiś wycinek z nich.

                Sęk w tym, że jest to teoria błędna. Świadczą o tym dwie rzeczy: występy gościnne w sezonach (zwłaszcza w 39) i to nie tylko Rangersów, które jasno dają nam do zrozumienia: jeden świat oraz fakt opisany wyżej, przy Timerangers. Na całym świecie różni ludzie dwoją się i troją jak połączyć niepołączalne... a rozwiązanie jest bardzo proste: poza pewnymi stałymi, żadna historia w Sentai nie jest niezmienna, co pokazali Timerangers. Każdy kolejny sezon, zmienia poprzednie tak, by się razem wpasowywały np. Timerangers zretconowali rok akcji Jetman do 1991 (z 199x), a Ouranger do 1995 (z 1999). My tylko nie wiemy co zostało zmienione. Zwłaszcza, że część niekanoniczności wynika z błędów scenarzystów/producentów, którzy po prostu nie przemyśleli użycia np. robota czy zgodności kolejnych dinozaurów z poprzednimi czy nie wzięli pod uwagę faktu, że będą powstawać kolejne sezony. Dlatego po prostu pewne elementy niekiedy musimy po prostu zignorować lub przeboleć (np. fakt, że kosmiczna policja z Dekaranger jest na Ziemi co najmniej od czasu Liveman czyli 1988).

                Co nie zmienia faktu, że jest to paskudne. Nie mam nic przeciwko iluś wersjom wymarcia dinozaurów czy kolejnym najazdom i kilkunastu organizacjom strzegącym światowego pokoju. Ale kiedy coś się nie zgrywa bo ktoś bezmyślnie użył jakiegoś robota albo zignorował wcześniejsze pojawienie się już jakiejś postaci... To dobrze, że twórcy tworzą kolejne sezony jako stand alone i z pełną swobodą. Dzięki temu dostajemy lepsze opowieści i historie. Mimo wszystko, mogliby być lepiej przygotowani i nie robić takich dziur...

                Co mnie jeszcze drażni? Cóż... pokrótce.

1. Układ sił jak w szachach - w szachach siła danej bierki (w serialu osoby, broni czy robota) zależy od jego aktualnego układu wobec innych, a nie realnego potencjału. Wszystko w porządku dopóki w serialu doprowadza się do sytuacji, że czyjaś siła jest jakoś zniwelowana, ale częściej jest tak że nie.

2. Ignorowanie odniesionych ran.

3. Głupota złych - np. generałowie są silniejszy od zespołu, a ich potwory słabsze. Zamiast więc samemu ich zniszczyć, wysyłają kolejne stwory...

4. Im więcej złych w jednej walce, tym słabsi oni są. Dlatego Megaranger i Gingaman pokonali w filmie całe Barban, choć pojedynczo członkowie Barban stanowili spore zagrożenie. W konsekwencji w całości niszczy to dramaturgię.

5. Ignorowanie zniszczeń - zwłaszcza w walkach robotów.

6. Wygrana poprzez deus ex machina albo przybycie wsparcia w ostatniej chwili.

                No i to by było na tyle, folks. No może jeszcze jedno. Mimo swoich wad, Super Sentai to świetny serial. Popatrzcie na to z tej strony: jak napisać nieprzewidywalną fabułę dla fabularnie przewidywalnego serialu? No, im się to jakoś udaje.

Film ma... 1+0+0= 1 ogon.