 |
| Przy pracy. At work. 仕事で。 Źródło Własne. All rights reserved. |
We are sitting at desk with empty Word and thinking how to start a note about kendama. Somehow it turned that 150th entry would be about a ball on a string with wooden handle, whatever you call it. That’s mean, directly translating, a sword and a ball. An empty file made us to think. Kendama goes away. Let’s talk about blogging.
私達は空のワードつくえに座ってけん玉のエントリーをどやって始まって書くことを考えている。１５０番目のエントリーをボールとストリングもちゃについて予定した。でも空のファイルはわたしたちを考えさせされた。けん玉を忘れないでください。ブログをすることについて話そう。
W tym pisie używam trzech jezyków w kolejności Polski, Angielski i Japoński.I use three languages in this entry with and order of Polish, English and Japaneseこのエントリーで３国語を使いました。順番はポーランド語、英語、日本語です。
Chcemy się z wami podzielić dzisiaj tym, jak to jest być blogerem. Małym blogerem. Słowem wstępu: bloger to jednoosobowa redakcja gazety i strony internetowej. Jesteś publicystą, dziennikarzem, specem z IT, działem marketingu, korektorem, grafikiem i prawnikiem. Im więcej poświęcasz czasu blogowaniu, tym bardziej. Często, za darmo albo i się nawet łoży z własnych pieniędzy.
Aby móc blogować, warto przeczytać trzy ustawy: o prawach autorskich (np. aby nie kraść grafik, wiedzieć co to plagiat i umieć korzystać z prawa cytatu), o znakach towarowych (np. aby wiedzieć, kiedy można bez pytania się o zgodę użyć zastrzeżonych znaków, nazw czy logów) i kodeks karny (np. aby wiedzieć czym jest pomówienie). To wszystko by w ogóle zacząć pisać i uniknąć potencjalnych problemów prawnych.
Po drugie, to o czym pisać? Trzeba się nad tym zastanowić zanim się zacznie: im popularniejsza tematyka, tym trudniej się przebić, ale i w niszowych tematach trzeba uważać. Miru Ra Kiru to blog o trzech tematykach: tokusatsu, Japonia i popkultura. O ile w przypadku dwóch ostatnich nie jesteśmy w czołówce, to w pierwszym przypadku, na moment pisania tego tekstu, w Polsce zajmujemy się tylko my. Niemniej jednak, tematyka to najważniejszy element. Pisz, na tym, na czym się znasz. Po prostu: bądź profesjonalistą! Albo się nim stań.
Wszystko, co poza tym zależy już od tego, kto bloguje, jakie ma możliwości czasowe itd. W przypadku małego bloga, czas poświęcony nie jest współmierny do osiągniętego efektu. Wszystko jest rzadkie – komentarze czy polubienia. Problemem jest też odwrotny efekt skali tzn. skoro nie jesteś duży, to nie musisz temu tyle czasu poświęcać, a więc masz czas. Oczywiście, jest to nieprawda. Blogowanie jest czasochłonne. Tym bardziej, im częściej publikujesz. Ile czasu zajmuje jeden wpis? Zależy, o czym się pisze. W naszym przypadku, napisanie tekstu (w jednym języku) to kilka godzin. Kilka kolejnych trwa szukanie/przygotowanie legalnej grafiki. Jeszcze kilka trzeba poświęcić na korektę, redakcję i publikację. Wszystko, razy liczba języków. Jeśli jest to wpis o serialu, to trzeba doliczyć czas na oglądanie (w naszym przypadku jest to 20-30 godzin na sezon). Jeśli o grze, czy książce albo filmie, to kolejne kilka godzin na zapoznanie się. Można powiedzieć więc, z uwzględnieniem „życia”, to kilka dni. A czasem tygodni, w zależności od tego, co się dzieje wokół (np. egzamin, a potem powtórka…). A znam blogerów, którzy potrafią opublikować po jednym wpisie na dzień. I oglądają 100 razy tyle co ja.
Jeśli jesteście tacy jak my, to dochodzą również kwestie prawne. Na przykład legalne grafiki, poprawne użycie prawa cytatu czy uzyskiwanie zgód. Tak, do każdej grafiki, której nie możemy użyć, musimy uzyskać zgodę autora. O pozwolenie na użycie grafiki do wpisu o Kamen Rider Super-1 nadal czekamy (prawie już dwa miesiące). Pół roku czekaliśmy na zgodę do Flashman, a Toei Ltd nie odpisał nam od pięciu lat (nie żeby nas to dziwiło). Odpisało nam kiedyś JPF i kilku użytkowników Deviantarta czy Pixiva i to zawsze cieszy.
Jest też research. Podpada pod to nie tylko oglądnięcie serialu czy przeczytanie książki, ale widzicie odpowiedź na pewne pytania nie zawsze jest oczywista np. stwierdzenie, że Gorangers i J.A.K.Q. nie byli uznawani za Super Sentai do 1995 roku stawia pytanie „od kiedy?”. Odpowiedź „od 1979 r.” nie jest pewna, a jedyne, czego jesteśmy pewno, to że „co najmniej od 1988”. Do dziś istnieją przesłanki, które każą twierdzić, że do 1981 lub nawet 1986 byli uważani za część franczyzy. Ale ile czasem trzeba wiedzieć by się wypowiedzieć mogą wam powiedzieć wpisy o Jetman, Super-1 czy Boukenger, gdzie opowiadam o sukcesie lub porażce sezonów w szerszym kontekście. Czasami się zdarza, że research trwa dłużej niż przygotowanie 2-3 wpisów od A do Z. Tak jest np. z wpisami z cyklu Broń w Popkulturze (zostało nam jeszcze kilka z tego cyklu).
Bycie małym blogerem ma również swoje zalety. Nie masz zobowiązań (np. dziś musi być wpis, a potem jeszcze coś na FB wrzucić i na Instagrama…), nie jesteś oblegany na konwentach – o ile w ogóle na nie jeździsz. Ludzie Cię like’ują, bo lubią Cię czytać albo interesuje ich Twoja tematyka. A każdy komentarz, to prawdziwe święto. Są też wady. Brak rozpoznawalności to problem. Podobnie fakt, że o wypalenie się jest łatwiej. No i po prostu się nie liczysz. Wiele osób uważa, że wielkość i ważność czyjegoś argumentu skorelowana jest z autorytetem i statusem tej osoby. Więc jak jesteś mały bloger, to nie warto Cię słuchać. Jeszcze mnie to nie spotkało, bo mimo wszystko jestem jednocześnie największy w swoim zakątku, ale kiedyś…
Nade wszystko jednak, bycie Małym Blogerem ma
swój specyficzny urok. Widzicie, to jest część naszego hobby. Naszego
zainteresowania Japonią i Popkulturą.
Jeśli ktoś się w jakiś okolicznościach dowiaduje, czym się interesujemy
to zawsze w konsekwencji możemy odesłać
na bloga. I wtedy ktoś wie, że dla nas to nie jest już tylko fiu-bzdziu,
tylko coś poważnego. Coś o czym dzielimy się z innymi. Po prostu: nasz świat.
P.S. Nie wspominajac o tym, że zaczęłiśmy po polsku, a kończymy w trzech językach.
When we start writing, 5 years and 5 month have passed since we published 1st entry. Minus one week. With the same amount of time – We mean 5 years – a few, polish bloggers has made a way bigger success than me. But not everybody can say that (s)he is a Biggest Blogger in Poland in some niche. We can.
We want to share with You today how it is to be a bloger. A Small one. At the beginning: a bloger is one man editorial office of newspaper and weppage. You are a publisher, journalist, IT spec, marketing department, a proofreader, graphic and a layer. The more the more time you spend at bloging. Often for free or even you pay from own wallet.
To be able to blogging, it is worth to read three legal acts: copyrights law (so you will not steal images from Internet, to know what plagiarism is and to be able to use quotation right the correct way), trademarks law (to know when without asking for permission you can use trademarks signs, names or logos) and the Penal Code (to know for example what slander is). All to start writing and to avoid potential legal problems.
Second, about what to write? You have to think about it before you start: the more popular topic the harder is to become big and recognizable. But niche topic can be tricky too. Miru Ra Kiru is a blog with three subjects: tokusatsu, Japan and popculture. In the case of the last two we are not near the top, but with tokusatsu – at the moment pf writing this – we are the biggest in Poland due to the fact that only we write about this. Anyway, a blog subjests are most important element. Write abouth something you know. Or: be pro. Or make yourself one.
Everything beyond that depends on who is bloging, what time possibilities (s)he has etc. In case of small blog the time spend does not correlate with results. Everything is scarce: likes or comments. The problem is also a reverse scale principle: if you are not big you do not have to spend much time so you have time. It’s not true. Blogging consumes lots of time. The more the more you publish. How much time consume one entry? Depends about topic. In our case, it takes few hours (per language) to write one text. Few more searching/making a legal graphics. Few more for proofreading, redaction and actual publishing. All times the languages used. If the text is about a tv show, you have to add watching time (20-30 hours in our case per one season. Few hours if it a movie, game or a book. Counting everyday life, it is a few days total. Or weeks, depending on what is going on (like failed exam that have to passed). And I know bloggers who post one text every day. After standard 8h works. And they watch 100 times more than we.
I you were like us, you would also take legal issues into consideration. Like searching for legal images to use, correct quotation usage or getting usage permission. Yes, you have to have a permission to use some graphics. We are still waiting for one for Kamen Rider Super-1 entry (almost 2 months so far). Half year of waiting for Flashman entry, and Toei Ltd still does not replied (which is not surprising). JPF and few DeviantArt or Pixiv users are the ones who replied with “yes/no”. Which always makes us happy.
And there is also research. It is not only just watching a show, reading a book but, you know, answering some questions is not that easy. For example, a statement that “Gorangers and J.A.K.Q. were not considered a Super Sentai up to 1995” leads to a question “since when?”. Answer “since 1979” may not be correct – we can be sure only that since 1988. Even now there are premises that let us think that up to 1981 or even 1986 they were part or franchise and were drop later. A better example: how much you have to know to be able to say anything may be shown by our text about Jetman, Super-1 or Boukenger, when we wrote about them with more context in POV. Sometimes research takes more time that it takes to write 2-3 text. Like in case of ”Broń w Popkulturze” series in or blog.
Being a small bloger has it advantages. You do not have “I have to…” list (like I have to publish a text today and later some FB and Instagram note) and you are not surrounded at conventions by lots of annoying fans – if you even have to attend them. People “likes” (as in gives like under comments) you ‘casue they like your texts or they like the topics, you write about. And every comment is and event. But! Lack of recognizability may be a problem too. Same with buring out syndrome (it’s easier). Many people thinks that your argument strength is correlated with your authority and recognizability. So if you are small you are not worth to be hear out. I did not have such situation. Yet, but maybe I will have…
But being small
blogger has its charms. You see, it is part of our hobby. Part of our Japan and
Popculture interests. When someone get to know what we are interested about we
can always send them into our blog. And then someone knows that for us it is
no longer just fiddle-faddle, but something serious. Something we share with
others. Simply: our world.
P.S. Not to mention that we started with polish only but ended with three languages in total.
このエントリーを書いて始めるときのはブログの一番目エントリーから５年間５月間かかった。マイナス一週間。同じく時間、５年間ぐらい、ほかのブログの人私より人気になる。しかし、誰も「私はポーランドでエクスについてブロガー一ト番です」言えない。私達は言える。
今日にブロガーの経験について話したいだ。小さいなブロガーの経験。始めとｙ！実はブロガーは新聞とウェブサイトの一人の編集者だ。 あなたは広報や、ジャーナリストや、ITスペシャリストや、マーケティング部門や、校正者や、グラフィックデザイナーや、弁護士やだ。ブログに費やす時間が長いほど、なる。よく何もお金を稼げない。そして時々おかねを費やさなきゃならない。
ブログをするために３つ法律を読まなければなりませんと思う：著作権（グラフィックを盗まないために、盗作とは何かを知り、引用する権利を使用できるようにするため）；商標法（許可を得ずに独自の文字、名前、ログを使用できる場合を確認するため）；刑法（中傷とは何かを知るために）。全部、書くことをはじめると法律問題ないだけために！
後で、何について書くか。君は始める前にかんがえる必要がある。トピックスが人気が高いほど突破するのが難しい過ぎるかもしれないと思う。でもニッチなトピックにも注意する必要がある。ミルラキルは３つトピック、特撮と日本とポップカルチャー、ブログだ。最後の２つ場合は私達は人気がない、でも今に特撮でポーランドで一番人気だ。実はポーランドで特撮について私達だけ話す。それにも、トピックは最も重要な要素です。 知っていることを書いてください。 プロになろう！ または一つになる。
それ以外は誰かブログするによってちがいます。たとえば、時間がある/ない。そして小さいなブログでじかんをかかることのサイズはイフェクトのサイズ同じじゃないんだ。ライクやコメントやあまりだ。ほかの問題はスケール効果だ。色々な人々はよく「あなたは人気じゃないんですからブログをすることはたくさん時間がかからない」と思っている。でもこれはうそだ。ブログするのはたくさん時間かかるんです！１つエントリーはどのぐらい時間がかかるか。とぴっくによってです。私達の場合はエントリーを書くことのはすう時間かかる。補正はもう数時間かかるんだ。グラフィックをさがす/書くことはもう数時間かかるんだ。すべてに外国語の数を掛ける。シリーズのエントリーで見る時間をかぞえなきゃならない（私達場合は２０－３０時間シリーズにつき）。本や映画や同じことだ。私達場合は全部数日間がかかる。時々数週間。でも私達は毎日１つエントリー書けるブロガー知っている。
そして君達は私達同じ考え方があれば法律ことは必要なだ。たとえば盗まないグラフィックや引用を正しい使い方やグラフィックを使いの許可や。本当です：いつも誰か作ったのグラフィックを使いたいときこのグラフィックの著者に許可聞いてあげる。仮面ライダースーパーワンのエントリーでグラフィックを使い許可二月間待っている！フラシマンのエントリー場合は返事は六月間後でなかった。そして東映株式会社５年間ぐらい返事遅れてくださなかった。今までＪＰＦという出版社と数人DeviantArtとPixivの著者許可の返事送ってくださいました。これはいつも楽しいだ。
もうリーサチがある。これは本を読むことやシリーズを見ることやだけではない。時々色々な質問の答えは簡単じゃないんだ。たとえば「ゴレンジャー とジャッカ１９９５までスーパー戦隊じゃないんです」というステートメントは「いつから」という質問を産まれます。でも「１９７９年から」という答え正しないかもしれない。私たちが確信しているのことは「少なくとも1988年以来」だけだ。１９８１年や１９８６年前提[がある。しかも話せるためにどれほど知らなければなりませんジェットマンや スーパーワン やボウケンジャーのエントリー君達に見せられてください。そこでシリーズの勝つことと負けることを幅広いコンテキストで説明する。時々１つエントリーのリーサチをする時間は２つ-３つエントリーを作った時間より時間かかる！
小さいブロガーいるのは色々な得があります。たとえば今日はエントリーさててされなきゃならない、あとでFBエントリー、Instagram…そしてコンベンションで混雑していません。人々は君をライクします、きみやトピックやを好きだから。いつかコメントはお祭りだ。でも欠陥もうあちます。人気ないのは問題です。そして力は少ないことは簡単ですかもしれない。そしてあなたの意見はちょっと。。。あなたの意見の必要なレベルはあなたの人気のレベルと同じだと人々はよく思っていますからあなたは小さなブロガーなので、聞く価値はない。私達はこの経験がまだないでも。。。
何より小さいブロガーいることは自分の魔法がある。これは私達の趣味の一部ですから。渡したの日本とポップカルチャーの興味。だれか私達の趣味を見せてあげましたあとで私達はブログを見せてあげられる。このときあの方は「これは彼の本当の趣味です」という意見なる。これは私達は他の方見せてあげたいだ。私達の世界だ。
追伸 私たちがポーランド語から始めて、3つの言語で終わったことは言うまでもない。
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz