Druga rocznica Sentai cz.1: Ole vs Kakuranger

To powoli staje się moja standartowa grafika..

Copyright reasons by gaelx na licencji CC BY SA 2.0

                Dla każdego, kto oglądał nie tylko jakąkolwiek nowszą serię Super Sentai, ale również wszystkie związane z tym schematy, ten kiedy ogląda starsze serie to pyta się samego siebie „Kiedy pojawi się x?”. Takie samo pytanie można zadawać sobie ktoś, kto widział filmy związane z Super Sentai. Jak do tej pory wszystkie, oprócz spotkania Gorenger z J.A.K.Q., były po prostu dodatkowymi, pobocznymi opowieściami. Coś jakby godzinny odcinek specjalny. Dlatego nie poświęcałem im osobnych wpisów. Ale na 20 rocznicę istnienia Sentai powstało aż cztery dzieła: dwa filmy i dwie serie. Pierwszą serię mamy już za sobą. Pora więc na pierwszy z filmów.

                Ole! Vs Kakuranger rozpoczyna stały już, doroczny zwyczaj w Sentai, a mianowicie team-up’owy film. Choć sami Kakuranger nie są związani z żadną rocznicą, to jednak Ouranger już tak - świętują dwudziestolecie Gorenger, a więc i całej idei i franczyzy. Jak się możecie domyślić, rocznicowa jest również seria dwudziesta - Gekisou SentaiCarranger, oraz związany z nią film.

                Idea takich filmów jest naprawdę zacna i sama w sobie doczeka się ciekawych rozwiązań i ulepszeń, o których będziemy pisać systematycznie. Niekiedy są to tylko zwykle filmy o spotkaniu dwóch drużyn, a inny razem ważną wstawkę fabularną, bez której nie idzie czasem zrozumieć skąd się coś wzięło - choć nie jest to coś, co jest istotne dla samej fabuły (np. nowa broń itp.).

                Kiedy więc Ourangersom, z powodu małego konkursu  pomiędzy Bacchusem a Buludontem (ojciec kontra syn) przychodzi się zmierzyć z youkai, a nie tylko kolejnym robotem Baranoi, to szef Miura wzywa na pomoc ekspertów, czyli Kakuranger. Czy powinniśmy się z tego powodu cieszyć?  Jasne. Jeśli mam się szczerze wypowiedzieć, to mam mieszane uczucia. Fabuła ssie i to mocno. Znaczy się, nie rozumiem większości rozwiązań fabularnych, zachowań, pomysłów na powalenie przeciwnika. Nie rozumiem ogromnego zagrania tropu speed of plot, który mocno wpłynął na nią, a którego MUSIMY się sami domyśleć, bo nie jest wyjaśniony. Owszem, super fajnie, że będą takie filmy. Super fajnie, że w ten sposób łączymy (wreszcie) wewnętrznie ze sobą świat Sentai. Nawet bardzo. Ale jak na pierwszy film, to fabuła jest... uh... mocno idiotyczna.

                Cały film zastanawiałem się czemu to, a czemu tamto. Jak zwykle w tego typu produkcjach od Toei, pewne zachowania postaci nie są zostawiane same sobie i czy to narrator tłumaczy nam działanie mocy Kamen Ridera czy też postaci w dyskusji wyjaśniają nam jakąś ideę - najczęściej jakąś legendę, wierzenie czy symbolikę świątyni - lub mechanizm nowej zabawki, tak tutaj nam tego zabrakło. Charakterystyczna cecha Sentai , brnięcie w ich typowe cannon discontinuity, sprawiła, że fabuła jest pełna dziur. Bo wiecie, można zrozumieć, że nie tłumaczą nam jak połączyć kilkadziesiąt światowych organizacji do ochrony Ziemi przed złem na jednej planecie czy faktu czemu Denjiman nie pomagali SunVulcan w walce ze SWOIM wrogiem (Queen Hedrian). Albo trzech wersji historii dinozaurów i takie tam. Ale chyba tutaj polecieli nam z tym niewyjaśnianiem aż za daleko. O ile pozostałe elementy dziwią, ale nie wpływają na samą fabułę sezonu, a na spójność świata, to tak tutaj znaczna część fabuły pozostaje bez wyjaśnienia. A potrzeba by było tylko kilku zdań więcej przez cały film, aby spiąć fabułę.

                Kolejny problem - i zarazem gwóźdź do trumny - to umieszczenie w świecie. Nie da rady tego uczynić. Film jest zawieszony w próżni. Nie dzieje się kiedykolwiek. Ani Kakuranger nie mogli by być obecni, tak jak byli (ale to można spuścić jakoś pominąć - nie takie rzeczy Toei nie wyjaśnia), ani Ouranger, gdyż... hmm... ani po obecności postaci ani po robotach nie da się nigdzie tego wcisnąć. NIGDZIE! A tego już pominąć nijak się da. Werdykt, film nie może być kanoniczny. I tyle. Czy cokolwiek jest wstanie obronić ten film? Cóż, nie. Nic a nic. Sama idea spotkań to za mało bym mógł się pozytywnie wypowiedzieć. Jeśli mam być bardzo szczery, po raz pierwszy wam powiem: odpuście sobie. Fabuła jak na zwykły odcinek rozdmuchana do czterdziestu pięciu minut. Gdyby to był odcinek w środku sezonu, spoko, jeszcze jestem wstanie zrozumieć (brak czasu itd.). Ale jak na produkcję stand alone, nie da rady. Kolejny problem świetnej serii Ouranger...